Od czego zacząć?

​

1. Wygodna pozycja. Można siedzieć albo leżeć. Chyba, że instrukcja medytacji podaje konkretną pozycję.

2. Ciche miejsce. Można puścić muzykę relaksacyjną jeżeli ci nie przeszkadza. Ja nie umiem tak w całkowitej ciszy 😉

3. Przygaszone światło (nie dotyczy medytacji w pełnym słońcu oczywiście 😉) i zamknięte oczy.

4. Oddech. To będzie pierwsze narzędzie do uspokojenia myśli. Oddech ma być dłuższy, wolniejszy i głębszy niż normalnie. Ja najbardziej lubię taki schemat: 4-4 (4 sekundy wdech, 4 sekundy wydech) albo 3-3, albo 3-1-3-1 (3 s. wdech, 1 sekunda zatrzymanie powietrza, 3 sekundy wydech, 1 s. zatrzymanie).

5. Staraj się oddychać rytmicznie – wejść w rytm. Jeżeli masz zegar, który „tyka” – idealnie Ci w tym pomorze. Oddychaj przeponą.

6. Dłonie – połóż luźno na udach albo tak, jak będzie ci wygodnie. Jeżeli znasz i lubisz mudry – wybierz odpowiednią do medytacji (np. Gyan Mudra)

7. ZACZYNAMY –

   • oddychaj głęboko i rytmicznie. Skup się na tym. Możesz w myślach odliczać sekundy wdechu i wydechu. Łatwe, prawda?

   • Rozluźnij ramiona, barki, nie zaciskaj zębów, nie podnoś brwi. Staraj się rozluźnić wszystkie mięsnie.

   • Kontynuuj oddychanie. Za chwilę zaczniesz pewnie myśleć o „przyziemnych” sprawach 😊 to normalne. Jeżeli zauważysz, że zamiast liczyć sekundy wdechu  - liczysz ile masz bułek na śniadanie – nie panikuj 😊 spokojnie i bez wyrzutów sumienia wróć do oddechów.

   • Tym jest właśnie medytacja. UMIEJĘTNOŚCIĄ PUSZCZENIA MYŚLI DALEJ I umiejętnością spokojnego powrotu do stanu spokoju. Nie musisz liczyć sekund. Możesz po prostu „wsłuchiwać” się w oddech albo na podnoszącej się przeponie.

 

To zupełne podstawy medytacji. Takie ćwiczenie może potrwać 5 -7 minut. Zalecam robić je codziennie.

Po kilku dniach codziennej praktyki wstępnej – przyzwyczajania się do oddechu i systematyczności – możesz przejść dalej, do kolejnych medytacji z mojej strony lub innych.